|
معجزات
و كرامات
معجزه
و كرامات به اذن خداوند سبحان از
نشانه هاي ائمه معصومين
(ع)
است .
نمود معجزات
و كرامات ائمه اطهار(ع)
از آغاز دوره امامت امام
جواد(ع) به بعد در زندگي و سيره معصومين (ع) از
جايگاه ويژه اي برخوردار است؛
چرا كه محدوديت شديد ائمه در اين دوره از سوي
مخالفين و ظهور فرقه ها و نحله هاي گوناگون
موجب گشت تا امام جواد (ع) و ائمه پس از او براي
اثبات حقانيت و امامت خويش بيش از ائمه قبل،
از قدرتي كه خداوند سبحان در اين خصوص به آنها
عطا كرده بود استفاده كنند.
شفاي
چشم
محمد بن
ميمون مي گويد : به همراه امام رضا(ع) در مكه
بودم.
به حضرت عرض كردم مي خواهم به مدينه بروم،
نامه اي براي ابي جعفر بنگار تا با خودم ببرم .امام
رضا(ع) تبسمي كرد و نامه اي نوشت .
به مدينه رفتم در حاليكه
چشمهايم به دردي مبتلا بود .
به درب خانه امام جواد (ع) رفتم،
نامه را تحويل دادم .
موفق غلام امام ، گفت : سر نامه
را بگشا و در پيش
روي امام قرار ده
. اين كار را كردم،
آنگاه حضرت جواد (ع) فرمود : اي محمد وضعيت چشمت
چگونه است ؟ عرض كردم يا بن رسول الله
، همانگونه كه مشاهده مي
فرماييد بيمار است و نورش رفته است .
حضرت جواد (ع)
دستش را دراز كرد ، بر چشمم كشيد ، بيناييم چون
سالمترين زمانش گشت .
دستها و پاهاي حضرت را بوسيدم و
در حالي بازگشتم كه بينايي ام را بازيافته
بودم و اين در زماني بود كه سن حضرت كمتر از سه
سال بود.
مسندالامام
الجواد (ع) ،ص117 – الخرائج والجرائح ،ج1،ص 372
- موسوعة الامام الجواد(ع) ،ج1، ص235
- اثبات الهداه ، ج3 ،338
- بحارالانوار ، ج 50 ،ص
46
-
مدينة
المعاجز ،ج 7 ، ص372 – كشف الغمة ،ج2، ص365 – حلية
الابرار،ج4، ص540
آزادي
از زندان
اباصلت
مي گويد : پس از دفن حضرت رضا(ع) ، به دستور
ماُمون يك سال زنداني شدم.
پس از يك سال از تنگي
زندان و شب نخوابي به ستوه آمدم ، دعا كردم و براي رهايي از زندان محمد(ص)
و آل محمد (ص) متوسل
شوم. از خداوند خواستم به بركت آل محمد (ص)در
كار من گشايشي انجام دهد .
هنوز دعايم
به آخر نرسيده بود كه حضرت ابي جعفر(ع)
نجات بخش گرفتاران عالم ، وارد زندان شد و
فرمود:
اي اباصلت از تنگناي زندان بي تاب شده اي .عرض
كردم به خدا سوگند سخت بي تابم .
فرمود: برخيز
، دستي به زنجيرها زد و غل و
زنجيرها از دست و پاي من بر زمين افتاد. سپس
دست مرا گرفت و از
كنار نگهبانان زندان عبور داد .نگهبانان در
حالي كه مرا نظاره مي كردند
، توان سخن گفتن با مرا نداشتند و از زندان
خارج شدم .
سپس حضرت فرمود : برو در امان خدا كه هرگز نه
دست مامون به تو مي رسد و نه دست تو به مامون.
اباصلت مي
گويد : همانگونه كه حضرت فرمود تا حال مامون را
نديده ام.
عيون
اخبار الرضا (ع) ،ج 2، ص678
خشك
شدن دست نوازنده
محمد بن ريان نقل مي كند : مامون براي رسيدن به هدفش (بدنام كردن حضرت امام جواد(ع) ) همه نوع نيرنگي را در خصوص امام جواد(ع) به كار برد اما هيچ كدام از آنها براي وي سودي نداشت .
به عنوان نمونه پس از به عقد درآوردن دخترش ام الفضل با
امام جواد (ع)، صد كنيز زيبا را انتخاب كرد كه هر يك جامي پر از گوهر درخشان در دست
داشتند .مامون به كنيزان دستور داد تا پس از نشستن حضرت در جايگاه دامادي به
استقبال وي رفته و به او خوشامد گويند .كنيزكان به سوي حضرت شتافتند و خوشامد گفتند
ولي امام هيچ التفاتي به آنها نكرد .
در دربار مامون مردي به نام مخارق كه ريشي بلند وصوتي خوش داشت و عود مي نواخت وجود
داشت . وي به مامون گفت من توان آنرا دارم كه نقشه ات را - وادار كردن حضرت به لهو
و لعب - عملي سازم .
از اينرو در مقابل امام جواد (ع) نشست و شروع به خواندن آواز كرد. كساني كه در آنجا
حضور داشتند گرد مخارق حلقه زدند. هنگاميكه مخارق شروع به نواختن عود و آواز خواني
كرد، امام جواد (ع) سر مبارك خود را متوجه او كرد و بر وي نهيب زد و فرمود: "اتق
الله يا ذالعثنون " از خدا بترس اي ريش بلند . دست مخارق از حركت ايستاد ، عود از
دستش افتاد و ديگر هرگز نتوانست عود بنوازد.
روزي مامون از بلايي كه بر سر مخارق آمده بود از وي سئوال كرد . مخارق پاسخ داد چون امام جواد(ع) بر من نهيب زد چنان ترسي از هيبت او بر من مستولي شد كه دستم فلج شد و هرگز بهبود نيافت .
الكافي ،ج1،ص 494 - اثبات الهداة ،ج3 ،ص332 - مدينة المعاجز ،ج7 ،ص 303 - حلية الابرار
،ج4،ص565 - الوافي ،ج3،ص 828 - المناقب ،ج4 ،ص396 - البحار ،ج50،ص61
شهادت
عصا بر امامت
يحيي بن اكثم از علماي دربار عباسي مي گويد :
روزي براي زيارت قبر رسول خدا (ص) رفته بودم كه امام جواد (ع) را ديدم، با او در خصوص مسائل گوناگوني مناظره كردم
، همه را پاسخ داد. به او گفتم : خواستم از شما چيزي بپرسم اما شرم دارم از پرسش.
امام فرمودند : بدون آنكه سئوالت را بپرسي من پاسخ آنرا مي دهم . تو ميخواهي بپرسي امام كيست ؟
گفتم : آري به خدا سوگند همين است ؟!
فرمود: منم
گفتم: بر اين مدعا نشانه و حجتي داريد ؟
در اين لحظه عصايي كه در دست امام بود به سخن آمد و گفت :
" اّنه مولايي امام هذا الزمان و هو الحجة "همانا مولاي
من حجت خداوامام اين زمان است.
الكافي ،ج1،ص 353 - الامام الجواد (ع) من المهد الي
اللحد ، ص 72
ميوه
دادن درخت سدر
شيخ مفيد در ارشاد نقل مي كند : زماني كه حضرت جواد (ع) با همسرش ام الفضل از بغداد به مدينه مراجعت كرد، به كوفه كه رسيد مردم او را مشايعت كردند
، هنگام غروب در خانه مسيب فرود آمد و به مسجد وارد شد .
در صحن مسجد درخت سدري قرار داشت كه هنوز ميوه آن به بار
ننشسته بود، امام كوزه آبي خواست و در پاي آن درخت سدر وضو گرفت و نماز مغرب را با
مردم اقامه كرد .امام در ركعت نخست سوره حمد و اذا جاءنصرالله و در ركعت دوم حمد و
قل هو الله را خواند. پيش از ركوع قنوت گرفت. پس ازخواندن ركعت سوم تشهد و سلام داد
. پس از نماز مدتي در حال نشسته مشغول تعقيبات و ذكر شد، سپس بلند شد و چهار ركعت
نماز نافله مغرب را به جاي آورد و تعقيب خواند و دو سجده شكر به جاي آورد و ازمسجد
خارج شد. امام جواد(ع) هنگامي كه به كنار درخت سدر رسيد، مردم متوجه شدند كه آن درخت به بار نشسته و ميوه داده است. از اين جريان شگفت زده شدند و از ميوه آن خوردند در حالي كه ميوه هاي سدر هسته نداشت آنگاه حضرت را براي وداع بدرقه كردند.
موسوعة الامام الجواد (ع) ،ج1 ،ص246- الارشاد ،ص323- كشف الغمة ،ج2،ص358
- بحار الانوار ،ج83 ،ص100- وسائل الشيعة ،ج6 ،ص 490 - مدينة معاجز،چ7،ص357
|
